مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت‌های ویژه ایران

مقدمه: ایمنی بیمار از مهمترین دغدغه های هر سیستم مراقبتی می باشد. از آنجاییکه سقوط و زمين خوردن بيمار همواره يكي از چالش مهم ايمني در سيستم مراقبتي بوده است و عامل بيش از 90 % حوادث ناخواسته گزارش شده در طي بستري محسوب مي شود، در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر سقوط در اتاق عمل  و ارائه راهکار كاهش وقوع سقوط بيماران انجام شده است. روش: مطالعه حاضر به روش مرور نظامند (متاسنتز)انجام شد. جستجو با استفاده از کلید واژه های سقوط بیمار، ایمنی بیمار و سقوط در اتاق عمل از پایگاه های اطلاعاتی PUBMED, Science Direct, Ovid, Pro Quest انجام شدو  مقالات مرتبط با  سقوط بیمار در اتاق عمل که قبل از سال 2019 منتشر شده اند، بود، وارد مطالعه شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل دورن مایه ای انجام شد. یافته ها: عوامل خطرساز سقوط سه دسته عوامل بیمار، محیط و کارکنان است. عوامل بیمار شامل سن، چاقی، اختلال هوشیاری، بی قراری و پوزیش خاص، استفاده از داروهای خاص است. عوامل محيطي  مانند سطح ناصاف و مسيرهاي ناصاف، تخت و یا برانکارد خراب است. عوامل کارکنان کار تیمی و احساس مسئولیت و وجدان کاری است. نتیجه گیری: پیشگیری از سقوط در اتاق عمل در تمام مدت حضور بیمار در اتاق عمل و حین جراحی از اولویت های ایمنی بیمار است که همکاری و کار تیمی کلیه کارکنان اتاق عمل مهمترین راهبرد پیشگیری از سقوط است.

تشنج مداوم یکی از اورژانس‌های شایع نرولوژیک در کودکان می‌باشد. تابحال درمان قطعی و مشخصی برای تشنج‌های مداوم مقاوم به درمان با بنزودیازپین‌ها یا سایر داروهای ضد تشنج ارائه نشده است. پروتکل‌های متفاوتی بعنوان خط دوم درمان بعد از بنزودیازپین‌ها معرفی شده که شامل فنی‌توئین، والپرات سدیم، لووتیراستام، باربیتورات‌ها و پروپوفول می‌باشد. در صورت شکست درمان در خط اول (بنزودیازپین‌ها) یا خط دوم (سایر داروهای ضدتشنج) کتامین با دوز بولوس  1mg/kg و سپس انفوزیون 2 mg/kg/h تا حداکثر7 mg /kg/h  همراه با سایر داروها توصیه می‌شود. کتامین یک آنتاگونیت غیر رقابتی گیرنده ان متیل دی آسپارتات (NMDA) است که با اثرات محافظتی از نرون‌ها و خواص ضدالتهابی و  ضد اپی لپسی در خط دوم و سوم سبب کنترل تشنج می‌گردد. ما با مرور چند مقاله به نقش بالقوه کتامین در درمان تشنج مقاوم به درمان به عنوان خط دوم و سوم پی بردیم و به این نتیجه رسیدیم که بهترین روش درمان تشنج‌های مداوم، شروع درمان به موقع، استفاده چند دارویی بجای تک دارویی و انتخاب داروهای با اثرات محافظتی نرون با کم‌ترین عارضه جانبی می‌باشد. بنابراین به نظر می‌رسد استفاده از کتامین با سایر داروها این برای کنترل تشنج مؤثر است.

چکیده   مقدمه : جراحی سزارین یکی از شایعترین جراحی ها در سرتاسر جهان است. ۳- ۵ ٪ تمام تزریق های خون در ارتباط با اعمال جراحی مامایی است سزارین میزان بالاتری از تزریق خون را در مقایسه با زایمان طبیعی واژینال دارد.خطرات بالقوه همراه با تزریق خون سبب بررسی دقیقتر کاربرد آن و سبب کاهش تمایل به تزریق خون گردیده است. تزریق خون در برخی از مراکز درمانی به ۱/۱ – ۶/۱ ٪  کاهش یافته است . این مطالعه توصیفی – مقطعی گذشته نگر جهت بررسی آستانه تزریق خون و میزان هموگلوبین قبل از ترخیص در زنان تحت جراحی سزارین در سالهای ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ در مرکز آموزشی درمانی شهید مطهری ارومیه انجام گردیده است . روش کار : به منظور بررسی وضعیت تجویز گلبول قرمز فشرده با مراجعه به بایگانی مرکز آموزشی درمانی شهید مطهری ارومیه با استفاده از سیستم  HIS و بررسی پرونده ها از مجموع ۷۸۷۲ سزارین انجام شده در طی سالهای ۱۳۹۵و ۱۳۹۶ تعداد ۳۰۴ بیمار که تحت سزارین قرار گرفته و خون دریافت کرده بودند انتخاب و اطلاعات لازم از قبیل سن ، هموگلوبین هنگام پذیرش ، زمان بستری و ترخیص ، تعداد واحد خون دریافتی هر بیمار ، دلایل تزریق و گروه خونی آنها استخراج گردید. نتایج : فراوانی آنمی هنگام پذیرش ( هموگلوبین کمتر از۱۰)  ۴/۲۳ ٪ بود . ۴/۴۶ ٪ بیماران دریافت کننده خون هموگلوبین قبل از ترخیص ۱۰ گرم بردسی لیتر یا بیشتر داشتند همچنین ۸/۴۱٪ بیماران هموگلوبین پس از جراحی و در طی بستری هموگلوبین ۱۰ گرم بر دسی لیتر داشتند . نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد در درصد قابل توجهی از بیماران اصلاح خونریزی بیش از مقدار ضروری صورت گرفته است.همچنین بدلیل نبود خط مشی مشخص بیمارستانی ، هموگلوبین آغازین برای شروع ترانسفوزیون گلبول قرمز و هموگلوبین هدف برای ختم تزریق وجود ندارد بنظر می رسد تدوین پروتکل جامع در این خصوص ضروری می باشد . کلمات کلیدی:  هموگلوبین، سزارین، ترانسفوزیون، گلبول قرمز فشرده

مقدمه: عملیات احیاء قلبی-ریوی یک عملیات اورژانسی در موارد ایست قلبی تنفسی است که سرعت عمل مهم‌ترین عامل پیش‌بینی کننده‌ی موفقیت آن است. ثبت اطلاعات عملیات احیاء، یک اقدام مهم جهت پیدا کردن ایرادات موجود در سیستم، پایش عملیات‌های احیا، و بهینه‌کردن فرایندهای آن می‌باشد. مانند هر سازوکار ثبت اطلاعات، ثبت ناقص داده‌ها مهم‌ترین مانع رسیدن چنین سیستمی به اهدافش است. لذا در این مطالعه به مقایسه‌ی گزارش عملیات احیاء کاغذی و الکترونیکی پرداخته شده‌است. روش انجام کار: این مطالعه در مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران انجام شده‌است. در سال ۱۳۹۸ از پرستاران خواسته‌شد تا فرم‌های ثبت عملیات احیاء را به جای فرم‌های سنتی کاغذی در فرم‌های الکترونیکی موجود در سیستم پرونده‌ی الکترونیک بیمارستان ثبت کنند. در طراحی این فرم‌ها تلاش شده‌بود ضمن حفظ ساختار فرم استاندارد Ustein، تا جای ممکن فیلدها به صورت انتخابی بوده و تایپ به حداقل برسد. در پایان سال، به صورت تصادفی ۱۵۰ مورد از فرم‌های گزارش عملیات احیاء کاغذی که در سال ۱۳۹۷ به ثبت رسیده‌بودند انتخاب شده و با ۱۵۰ مورد تصادفی از فرم‌های الکترونیک ثبت شده در سال ۱۳۹۸ مقایسه شدند. نتایج: تعداد ۱۵۰ گزارش کاغذی و ۱۵۰ گزارش الکترونیک در خصوص وضعیت دموگرافیک، احیاء پیشرفته، و نتیجه و اطلاعات افراد دخیل در احیاء با یکدیگر مقایسه شدند. میانگین تکمیل اطلاعات دموگرافیک در فرم کاغذی ۸۲.۳٪، در خصوص احیاء پیشرفته در فرم کاغذی ۷۶.۶٪ و نتیجه و افراد حاضر در احیا به طور میانگین ۸۰٪ بود. در حالی که تمامی موارد در فرم الکترونیک به طور کامل تکمیل شدند غیر از بیماری زمینه‌ای با ۴۶٪ و تغییر ریتم حین احیا با ۴۰٪ تکمیل اطلاعات. جمع بندی: ثبت گزارش عملیات احیا اولین قدم در شناسایی نقاط ضعف و بهینه‌سازی عملیات احیاء در بیمارستان می‌باشد. مطالعه‌ی حاضر نشان می‌دهد که تغییر فرم ثبت گزارش احیاء از کاغذی به الکترونیک می‌تواند موجب بهبود ثبت تمامی آیتم‌های مرتبط با عملیات احیاء گردد.

مقدمه : سکته‌ مغزی از مهم‌ترین علل مرگ و ناتوانی در سراسر جهان بوده و تشخیص  و شناسایی زودرس بیماران سکته مغزی حاد توسط اورژانس پیش‌بیمارستانی می‌تواند روند درمان بیماران را تسریع نموده، از عوارض بیماری کاسته و در کاهش بار سکته مغزی در جامعه موثر واقع گردد. جهت تشخیص اولیه، از معیار FAST استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی دقت تشخیص سکته حاد مغزی با استفاده از معیار FAST توسط اورژانس پیش بیمارستانی، در بیماران منتقل شده به اورژانس میباشد. روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی-تحلیلی بر روی 188 بیمار سکته حاد مغزی منتقل شده به اورژانس بیمارستان شهید بهشتی قم در سال 1397 انجام گرفت. دقت و میزان مطابقت تشخیص با استفاده از معیار FAST  توسط کارشناسان اورژانس پیش بیمارستانی با تشخیص نورولوژیست تعیین گردید. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: مطابقت تشخیص کارشناسان اورژانس پیش بیمارستانی با استفاده از معیار FAST با تشخیص نورولوژیست 1/76 درصد بود. حساسیت و ویژگی و دقت تشخیصی Face اعلام شده توسط کارشناس به ترتیب 6/96، 2/57 و 60 درصد بود. حساسیت و ویژگی و دقت تشخیصی Arm اعلام شده توسط کارشناس به ترتیب 97، 3/27 و 73 درصد بود. حساسیت و ویژگی و دقت تشخیصی Speech اعلام شده توسط کارشناس به ترتیب 4/97، 58 و70 درصد بود. بحث : دقت تشخیص کارشناسان اورژانس پیش بیمارستانی با معیار FAST در بیماران سکته حاد مغزی نسبتا مناسب بوده و استفاده از این شیوه می تواند روند تشخیص و درمان را در این بیماران تسریع نماید.

مقدمه: این گزارش موردی، قرار دادن موفقیت آمیز کاتتر ورید ساب کلاوین را از طریق رویکرد زیر ترقوه ای تحت هدایت اولتراسوند در یک بیمار با کولون جا به جا شده دیلاته در گردن ارائه می دهد. معرفي مورد: بيمار سابقه آشالازي داشت و تحت چندين عمل جراحي قرار گرفته بود كه به دليل وجود چندين انديكاسيون نياز به وريد مركزي داشت. به دلیل وجود کولون متسع، دسترسی به فضای قدامی گردن امکان پذیر نبود و کانولاسیون ورید ژوگولار داخلی را ناامن می کرد. ورید ساب کلاوین به دلیل خطر کمتر عفونت و ترومبوز و توانایی آن برای ماندن ایمن در محل برای مدت طولانی برای کاتتریزاسیون انتخاب شد. بحث: کانولاسیون ورید مرکزی با هدایت اولتراسوند به یک استاندارد طلایی تبدیل شده است زیرا می تواند خطر عوارض مرتبط با کانولاسیون کورکورانه را کاهش دهد. روش‌های مختلفی برای کاتتریزاسیون ورید ساب کلاوین تحت هدایت اولتراسوند وجود دارد، از جمله تجسم سوپراکلاویکولار در مقابل ساب کلاویکولار و تجسم ورید با محور بلند در مقابل محور کوتاه، و قرار دادن سوزن درون صفحه در مقابل قرار دادن سوزن خارج از صفحه. تکنیک ها و تجهیزات اضافی نیز در دسترس هستند، مانند هیدرولوکیشن و پروب اطفال با آرایه میکرو محدب که در مطالعات مختلف معرفی شده اند. نتیجه‌گیری: در جمع‌بندی، لازم به ذکر است که تبحر و تجسم بهینه رگ‌ها هنگام استفاده از هدایت اولتراسوند برای کاتتریزاسیون ورید ساب کلاوین مهم است. ما پیشنهاد می کنیم که کاتتریزاسیون ورید ساب کلاوین با هدایت اولتراسوند از طریق رویکرد زیر ترقوه ای یک جایگزین ایمن و موثر برای بیماران با تظاهرات بالینی مشابه ارائه می دهد.